Columnist Ebru Umar doet niet mee aan de je-mag-tegenwoordig-ook-niets-meer- zeggen onzin en schrijft wat ze maar wil, wanneer ze maar wil en over wie ze maar wil. Dat de hatertjes drie rijen dik staan opgelijnd, doet haar niet veel. De bijval daarentegen raakt elke keer weer.
De eer, bloemen en wijn zijn voor hobbyisten. En dus houd ik tussen alle verbouwingen door de rug recht en blijf ik schrijven waar het op staat. Dat vervolgens alles mijn schuld is, hoort daarbij. Ben jij #TEAMEBRU en wil je mij steunen? Te gek. Dank!
“Mag ik die prullenbak?” Verlekkerd kijkt K naar het ding waar ik een euro of 200 teveel voor heb betaald. De schat heeft al een vrijwel onbeslapen tweepersoons Boxspring gekregen;…
Lees verderM’n wereld is kleiner geworden. Letterlijk en figuurlijk. De afstanden die ik overbrug zijn overzichtelijk – het liefst blijf ik binnen een straal van 10 kilometer van mijn huis. De…
Lees verderIk weet het zeker: “Na twintig jaar is de koek op. Dan gaan mensen scheiden. Ook degenen van wie je het nooit had gedacht. Het is een soort wetmatigheid..."
Lees verderDoe mee en steun #TEAMEBRU